Claire de Lune Debussy’ego, Audite Mortales Bartłomieja Pękiela oraz Magnificat Mikołaja Zieleńskiego to nowe nabytki w Kanonie Muzykoteki Szkolnej.
Kanon uzupełnia jeden ze sztandarowych utworów przełomu XIX i XX wieku, Claire de Lune Debussy’ego. Monika Pasiecznik napisała o nim: „Są takie utwory, których fragmenty każdy zna, przynajmniej ze słyszenia. Należy do nich Światło księżyca Claude’a Debussy’ego, nastrojowa kompozycja fortepianowa. To trzecia część Suity bergamaskiej, cyklu utworów na fortepian, na który składają się ponadto: Preludium, Menuet i Passepied. Suita jest wczesnym utworem Debussy’ego, została napisana w 1890 roku, ale publikacji doczekała się dopiero w roku 1905. Tytuł Światło księżyca pochodzi z wiersza Paula Verlaine’a, opublikowanego w 1869 roku i należącego do tomu Fêtes galantes. Poeta inspirował się malarstwem Watteau, ukazującym wyidealizowane krajobrazy, zaludnione bohaterami commedii dell’arte, część z nich (Arlekin i Brighella) pochodzi z Bergamo. Stąd też Suita bergamaska”.
O Audite mortales polskiego XVII-wiecznego kompozytora Bartłomieja Pękiela czytamy, że reprezentuje wszystkie najlepsze cechy języka dźwiękowego włoskiego baroku. Jest to opowieść o Sądzie Ostatecznym. Dzieło Pękiela ukazuje podział ludzkości na wybranych i potępionych.
Trzecim utworem jest Magnificat, barokowa kompozycja Mikołaja Zieleńskiego. „W kompozycji Zieleńskiego narracja jest żywa i efektowna, trzy chóry różnej wysokości dialogują ze sobą, w miarę rozwoju utworu wymiana myśli muzycznych zagęszcza się, oba zespoły wpadają sobie w słowo, frazy zazębiają się, ostatecznie dzieło zwieńczone zostaje wspaniałym, pełnym blasku, majestatycznym tutti. Muzyka działa potężnie poprzez swe walory przestrzenne i kolorystyczne, grę silnych kontrastów i wigor rytmiczny” – pisze o nim Ewa Obniska.
Zapraszamy do słuchania. To na pewno nie koniec uzupełnień naszego zbioru!
Ilustracja: „Miłość we włoskim teatrze”, Jean-Antoine Watteau, Wikimedia Commons, PD
