< powrót

Robert Schumann | Sceny dziecięce op. 15

kompozytor: Robert Schumann
rodzaj: instrumentalne
Sceny dziecięce op. 15 | Robert Schumann

Tytułowa „dziecięcość” utworu Schumanna staje się okazją do oderwania od „dorosłych” problemów, zanurzenia w świecie naiwności i prostoty

Części utworu:

„O dalekiej krainie”

„Dziwna historia”

„Zabawa w czarnego luda”

 „Prośba dziecka”

 „Szczęście”

„Ważne wydarzenie”

 „ Marzenie”

„Przy kominku”

 „Rycerz na drewnianym koniu”

„Nieco za poważnie”

„Strachy”

„Dziecko usypia”

„Gdy mówi poeta”

 

Lata 30. XIX wieku to w biografii Schumanna czas trudny – ukochana Klara już pojawiła się w jego życiu, ale wciąż nie mogą być razem, przeszkody się piętrzą, a ich końca nie widać. W jego biografii muzycznej to okres intensywnej eksploracji fortepianu, który staje się powiernikiem emocjonalnych uniesień i egzystencjalnych rozterek. Właśnie wtedy powstają najważniejsze cykle przeznaczonych na ten instrument miniatur: Motyle, Karnawał, Utwory fantastyczne, Kreisleriana, a także Sceny dziecięce, skomponowane w roku 1838. Na tle pozostałych to cykl szczególny – tytułowa „dziecięcość” staje się okazją do oderwania się od „dorosłych” problemów, zanurzenia w świecie naiwności i prostoty, czy wręcz powrotu do wyimaginowanego dzieciństwa, które jest tu oczywiście na sposób romantyczny idealizowane – dziecko, z natury żywiołowe i radosne, potrafi się zamknąć w krainie swojej wyobraźni i interpretować rzeczywistość zgodnie z jej regułami.

Podobnie jak w przypadku innych cykli, Schumann poszczególne miniatury opatrzył pozamuzycznymi tytułami, jednak – co ciekawe – nadawał je utworom już po ich skomponowaniu i sam zdawał się nie przywiązywać do nich większej wagi, zalecał nawet traktować je jedynie jako delikatne sugestie wykonawcze i interpretacyjne.

Pierwotnie gotowy materiał liczył 30 utworów, kompozytor dokonał jednak ostrej selekcji i ostatecznie w cyklu znalazło się 13 krótkich, niezbyt trudnych technicznie miniatur o zróżnicowanym charakterze: O dalekiej krainie, Dziwna historia, Zabawa w czarnego luda, Prośba dziecka (w tym wypadku aż trudno uwierzyć, że nie zaczęło się od tytułu), Szczęście, Ważne wydarzenie (marsz w metrum trójdzielnym!), Marzenie, Przy kominku, Rycerz na drewnianym koniu, Nieco za poważnie, Strachy, Dziecko usypia i Gdy mówi poeta. Rekordy popularności bije poetyckie Marzenie (Träumerei) o przepięknej, bogatej harmonice – jest jednym z najczęściej wykonywanych bisów, doczekało się również transkrypcji na wszystkie chyba możliwe (i niemożliwe) instrumenty, zespoły i „obiekty brzmiące”.

 

 

Anna Pęcherzewska-Hadrych

 

Clara Schumann, Franz von Lenbach, Wikimedia Commons, PD

 

 

drukuj pdf

zobacz również:

Hector Berlioz | Symfonia Fantastyczna +dodaj do schowka
Kanon

Utwór stworzony pod wpływem silnego uczucia Berlioza do przyszłej żony

Johannes Brahms | Kwartet fortepianowy g-moll op. 25 +dodaj do schowka
Kanon

Wśród wielbicieli I Kwartetu fortepianowego Brahmsa było wiele znakomitości świata muzycznego, m.in. Arnold Schoenberg i Klara Schumann, żona Roberta Schumanna

Edward Grieg | I Suita Peer Gynt op. 46 +dodaj do schowka
Kanon

Najsłynniejszy utwór norweskiego kompozytora... z polskim akcentem

Gustav Mahler | I Symfonia D-dur Tytan +dodaj do schowka
Kanon

I Symfonia jest jak kiełkujące ziarno. W postaci zalążkowej znaleźć tu można najważniejsze idee dla późniejszej twórczości Mahlera