Spotkanie Jehudi Menuhina z młodymi muzykami podczas wizyty w Warszawie w 1984 roku
Film Andrzeja Brzozowskiego jest zapisem spotkania, jakie Jehudi Menuhin odbył z młodymi polskimi muzykami podczas jednej ze swoich wizyt w Warszawie, w 1984 roku. Wybitny amerykański skrzypek, który urodził się w rodzinie rosyjskich emigrantów w Nowym Jorku 1916, zadebiutował jako jedenastolatek i od tego czasu występował na najsłynniejszych scenach na świecie. Legendarny wykonawca Henryka Wieniawskiego i Niccola Paganiniego, współpracował z Sinfonią Varsovia i chętnie odwiedzał nasz kraj. Młodych skrzypków uczy, że czysta, bardzo dobra gra to nie wszystko – ważniejsze jest to, co się dzieje w głowie i sercu, sposób komunikowania. „Trzeba trochę więcej humoru, trochę uszczypliwości, trzeba żartować” – przekonuje instrumentalistów, zachęcając ich do odwagi, zaprezentowania siebie poprzez dźwięki.
Andrzej Brzozowski (ur. 1932 w Łodzi, zm. 2005 w Warszawie) był reżyserem filmów dokumentalnych i fabularnych, przewodniczącym Rady Artystyczno-Programowej WFDiF w Warszawie oraz wieloletnim wykładowcą na Wydziale Reżyserii PWSFTviT w Łodzi (od 1972 roku). Drogę do kariery dokumentalisty otworzyły mu Rozmowy jazzowe (1957) – pierwszy polski film o jazzie i zarazem niezwykły zapis występu dwóch legendarnych zespołów muzycznych: Hot Club Melomani i Sekstetu Komedy. Do najbardziej docenianych jego obrazów należą wielokrotnie nagradzane: To jest jajko (1966), Archeologia (1967), A jak poszedł król na wojnę (1971) i 10 dni pierwszych (1973). Brzozowski wyreżyserował też liczne spektakle telewizyjne, m.in. Mężczyznę w damskim kapeluszu, Ducha z zamku Canterville; jak również krótki film fabularny Przy torze kolejowym (1964), będący adaptacją jednego z opowiadań z Medalionów Zofii Nałkowskiej. Współpracował jako reżyser m.in. na planie Popiołów, a jako scenarzysta – przy realizacji Krajobrazu po bitwie.
