Lekcje oberka krok po kroku
Oberek / lekcja 5
Figury taneczne o charakterze parowym
- po kole
- od się-do się
- obroty po kole
- krążenie w miejscu
- obroty tancerki pod ręką tancerza
- zmiana miejsc
- odwirek
- różne wersje podnoszenia tancerki
- przechwyty
- zapraszana
- nakrywana
koncepcja, komentarz: Jan Łosakiewicz;
tańczą: Pamela Piotrowska, Mateusz Szyszko, tancerze Zespołu Pieśni i Tańca Uniwersytetu Warszawskiego „Warszawianka”;
muzyka: Przemysław Marcyniak;
konsultacja muzyczna: Tomasz Nowak;
koordynacja: Piotr Skawski
Oberek wraz z kujawiakiem i mazurem należy do grupy tańców mazurkowych, ale jest z nich najszybszy. Jego nazwa pochodzi od obrotowych figur tańca, stąd też w różnych częściach kraju zwano go obertasem, obyrtkiem, okrąglakiem, okrągłym, wyrwanym, wyrwasem, zawijaczem. Ponieważ tańczono go na wsiach w całym kraju, jego nazwa nie pochodzi od regionu, jak w przypadku krakowiaka, mazura, czy kujawiaka. Charakteryzuje się metrum trójdzielnym, rytmiką mazurkową, szybkim tempem i wirowością z dużą domieszką improwizacji (częste ozdobne kroki, ujęcia i ruchy rąk). Oberek dopiero pod koniec XIX wieku stał się tańcem różnych warstw społecznych, ale pierwsze wzmianki o nim (pod nazwą obertas) pochodzą już z 1697 roku. Oberki komponowali Fryderyk Chopin, Grażyna Bacewicz, Henryk Wieniawski, Karol Szymanowski i Roman Statkowski.
Więcej informacji o oberku w dziale Wiedza/Gatunki/Instrumentalne.
Przejdź do następnej lekcji
Wróć do poprzedniej lekcji
Film zrealizowany przez Instytut Muzyki i Tańca we współpracy z Muzykoteką Szkolną, której wydawcą jest NInA.
