Halka, opera Stanisława Moniuszki z librettem Włodzimierza Wolskiego. Opowiada historię prostej dziewczyny z Podhala, uwiedzionej przez panicza Janusza, który wprawdzie żywi do niej uczucie i zapewnia o miłości, lecz poślubia Zofię, szlachciankę. Jontek, zakochany w Halce, próbuje otworzyć jej oczy na postępowanie Janusza. Dziewczyna jednak daje wiarę słowom Jontka dopiero, gdy widzi młodą parę w kościele. Pragnie się zemścić, potem jednak płacze nad losem dziecka, które nosi pod sercem, a którego ojcem jest właśnie Janusz, po czym w rozpaczy rzuca się w nurt rzeki.
Operę wykonano po raz pierwszy w 1848 roku w Wilnie, w salonie Müllerów – teściów Moniuszki. Prawykonanie na scenie miało miejsce sześć lat później, również w Wilnie. Teatr Wielki w Warszawie wystawił Halkę dopiero w roku 1858. Przedstawienia te spotykały się nieraz z wyrazami oburzenia, jako że historie nieślubnego romansu wiejskiej dziewczyny i szlachcica uznawano za gorszącą. Niezrażony tym Moniuszko rozbudował swe dzieło z dwóch do czterech aktów, uzupełniając je o kolejne fragmenty, w tym te najbardziej znane, jak aria Szumią jodły na gór szczycie czy Mazur z I aktu.
Dodatkowe materiały: scenariusz lekcji na temat życia i twórczości Stanisława Moniuszki.
Realizacja: KOHE