Klaudiusz Baran to jedyny polski bandoneonista i jeden z najlepszych rodzimych akordeonistów.
Podczas spotkania w audycji Five o’clock towarzyszyła mu żona, Justyna Baran (na skrzypcach) oraz Michał Nagy (na gitarze). Artysta opowiadał, jak zaczęła się jego życiowa przygoda z akordeonem – już w zerówce został zauważony przez nauczycielki ze szkoły muzycznej, szukające młodych talentów, a gra na akordeonie praktycznie od początku sprawiała mu dużą przyjemność. W domu ma zresztą dwa akordeony, każdy do innego typu muzyki oraz, oczywiście, bandoneon. Bandoneon został zbudowany w Niemczech w połowie XIX wieku, jako instrument zastępujący organy podczas mszy. Wkrótce razem z emigrantami trafił do Argentyny, gdzie stał się instrumentem narodowym. W Polsce jeszcze dziesięć lat temu był bardzo rzadko używany, obecnie staje się coraz popularniejszy.
Artysta omawia różnice w budowie akordeonu i bandoneonu (różnią się wielkością i barwą dźwięku, a także częściowo konstrukcją). Każdy z nich wymaga oczywiście innej techniki gry. Instrumentem należącym do tej samej rodziny jest jeszcze bajan, odmiana akordeonu. Sam akordeon przez wiele lat postrzegany był jako instrument niepoważny, ludowy. Bandoneon także nie brzmi współcześnie, to muzyka nostalgiczna, ale pełna pasji i energii. Oba wykorzystywane są w tango nuevo, stworzonym przez Astora Piazzollę – stylizowanym tangu nie do tańczenia, lecz do słuchania, nawiązującym do muzyki barokowej, współczesnej, improwizowanej i do folku. Pierwsze poważne utwory na akordeon pojawiły się dopiero w latach 20. i 30. XX wieku, a kompozycje na akordeon solo z orkiestrą symfoniczną to dopiero druga połowa XX wieku. Taka zmiana podejścia do akordeonu umozliwiła Klaudiuszowi Baranowi poszerzenie repertuaru do ponad 200 koncertów z orkiestrą. Podczas audycji możemy posłuchać zarówno klasycznych kompozycji Piazzolli, jak i współczesnych Arvo Pärta, folkowych Władysława Zołotariewa czy Graziane Finzi.
Klaudiusz Baran ukończył Akademię Muzyczną im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Jerzego Jurka. Studia kontynuował w Conservatoire Paul Dukas w Paryżu w klasie prof. Maxa Bonnay'a. Jest laureatem wielu prestiżowych międzynarodowych konkursów akordeonowych i uczestnikiem licznych festiwali muzycznych na całym, świecie (m. in. Tango Festival y Mundial de Baile w Buenos Aires). Jest członkiem i założycielem zespołów: Tangata Quintet, Machina del Tango i DesOrient. Występuje jako solista, w zespołach kameralnych, z orkiestrą symfoniczną w Polsce, Europie, Chinach i Argentynie. Jest autorem licznych nagrań dla Polskiego Radia i Telewizji oraz muzyki filmowej, teatralnej i rozrywkowej.
Jest profesorem na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie, gdzie w latach 2002-2005 był kierownikiem Międzyuczelnianej Katedry Akordeonistyki, od 2008 roku pełnił obowiązki Prodziekana, a od 2011 r. Dziekana Wydziału Instrumentalnego.
