Festiwal Muzyki Pawła Szymańskiego
Paweł Szymański, Lux aeterna na głosy i instrumenty
Wykonawcy:
Zespół Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia
z towarzyszeniem instrumentalistów:
Anna Sikorzak-Olek, Agnieszka Bemowska (harfy),
Agnieszka Kozło (fortepian),
Agnieszka Kopacka, Joanna Opalińska (celesty),
Barbara Skoczyńska, Stanisław Skoczyński (wibrafony)
pod dyrekcją Anny Szostak
Siódmego dnia Festiwalu, 30 listopada 2006 roku, Zespół Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia z towarzyszeniem instrumentalistów wykonał Lux aeterna.
1. Festiwal Muzyki Pawła Szymańskiego, zorganizowany przez Polskie Wydawnictwo Audiowizualne przy współpracy Polskiego Radia, odbył się w dniach 24 listopada - 1 grudnia 2006 roku w Studiu Koncertowym Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie. Wszystkie wykonania zostały zarejestrowane zarówno w warstwie audialnej, jak i wizualnej, a w 2007 roku Polskie Wydawnictwo Audiowizualne wydało czteropłytowy album DVD z nagraniami.
Ewa Schreiber tak pisała o nim w Ruchu Muzycznym: (...) dokumentacja festiwalu umożliwia ponowne podarowanie odbiorcom muzyki Szymańskiego, wraz z wizerunkiem ludzi, ich osobistego zaangażowania oraz całej niepowtarzalnej sytuacji koncertowej. To, co zwykle tracimy w kontekście nagrania dźwiękowego, tu zostało wzbogacone o dodatkowe walory. Wreszcie mamy okazję spojrzeć muzykom w twarz.
Powstała w grudniu 1984 roku kompozycja została nagrodzona na Międzynarodowym Konkursie Kompozytorskim Muzyki Sakralnej, rozpisanym przez stuttgarcką Międzynarodową Akademię Bachowską. Prawykonanie miało miejsce podczas festiwalu Warszawska Jesień, 26 września 1985 roku, z udziałem Chóru Radia Południowo-Niemieckiego w Stuttgarcie i zespołu polskich instrumentalistów pod dyrekcją Helmuta Franza. Utwór został wykorzystany w filmie telewizyjnym Lux Aeterna Piotra Morawskiego w wykonaniu zespołu Schola Cantorum Gedanensis pod dyrekcją Jana Łukaszewskiego, jak również do baletu Ecclesia w wykonaniu Bayerisches Staatsballet w Monachium.
Paweł Szymański urodził się w 1954 roku w Warszawie. Studiował kompozycję u Włodzimierza Kotońskiego (1974-78) i Tadeusza Bairda (1978) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, którą ukończył z wyróżnieniem. W latach 1982-87 wykładał na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury tej uczelni. Był stypendystą wielu szkół i instytucji: w 1976 brał udział w Międzynarodowej Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Innsbrucku, a w latach 1978, 1980 i 1982 - w Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w Darmstadt, w 1984 roku otrzymał stypendium im. Herdera, dzięki któremu kontynuował studia u Romana Haubenstocka-Ramatiego. Był także stypendystą Deutscher Akademischer Austauschdienst w Berlinie (1987-1988). Współpracował ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia (1979-81), z Niezależnym Studiem Muzyki Elektroakustycznej (1982-84) i Studiem Muzyki Elektronicznej Akademii Muzycznej w Krakowie (1983). Początki twórczości Szymańskiego, jego młodzieńcze kompozycje, naznaczone były awangardą. Widać to między innymi w Epitafium na dwa fortepiany (1974) i Limerykach na skrzypce i fortepian (1975). Jan Topolski w rysie biograficznym nazywa go „kompozytorem pokolenia stalowolskiego”, debiutującego podczas festiwalu w Stalowej Woli, należą do niego także: Lasoń, Knapik, Krzanowski. Paweł Szymański tworzy około dwóch utworów rocznie. Od początku swojej pracy artystycznej stworzył ok. pięćdziesięciu kompozycji.
