Utwór z albumu Polonezy, na który składają się uwspółcześnione wariacje na temat polskiego tańca ludowego
Polonezy – projekt Marcina Maseckiego – to 10-osobowa orkiestra dęta grająca polonezy jego autorstwa. Jak mówi pianista: „Polonez, taniec narodowy, to forma zapomniana, wręcz martwa. Nie spełnia już swojej roli tańca balowego, nie jest też muzyką ku pokrzepieniu serc. Dziś mamy do czynienia z polonezem jedynie na studniówce oraz na recitalach chopinowskich.”
Ten właśnie „brak” poloneza był jednym z głównych bodźców do skomponowania materiału. Drugim była ważna rozmowa z Janem Bernadem, dyrektorem Ośrodka Międzykulturowych Inicjatyw Twórczych „Rozdroża” w Lublinie i badaczem kultury tradycyjnej, o miejscu folkloru w sztuce współczesnej, oraz zaproszenie z jego strony do prawykonania Polonezów na Festiwalu Kody w Lublinie.
O samych kompozycjach można powiedzieć, że świadomie łączą kilka różnych estetyk: trzecioligowej orkiestry marszowej, dziewiętnastowiecznej elegancji, oraz klasycystycznych technik kompozytorskich (pierwszy utwór jest napisany w formie allegra sonatowego). Poza tym, jako współczesne kompozycje, zawierają w sobie wachlarz brzmień z dzisiejszego krajobrazu muzycznego. Pojawiają się nawiązania do surf rocka, hip-hopu, samby, czy jazzu. Do tego dochodzi typowa dla Maseckiego fascynacja wszystkim, co krzywe, niezręczne, niewygodne, oscylujące pomiędzy walorem i jego brakiem, czasem nawet frenetycznie. Większość utworów została napisana na początku 2012 roku podczas miesięcznego pobytu artysty w Urugwaju.
Płyta jest wspólną produkcją Narodowego Instytutu Audiowizualnego oraz wytwórni Lado ABC.
Marcin Masecki (ur. 1982) – pianista klasyczny i jazzowy, kompozytor, absolwent prestiżowego Berklee College of Music w Bostonie. Laureat wielu nagród, w tym pierwszego miejsca na Międzynarodowym Konkursie Pianistów Jazzowych w Moskwie w 2005 roku, Grand Prix (z zespołem Alchemik) podczas Jazz Hoeilaart ’98 w Brukseli oraz Paszportu Polityki (2013). Występował m.in. z Tomaszem Stańko, rodziną Waglewskich, Michałem Urbaniakiem, grupami Alchemik, Pink Freud czy Niewinni Czarodzieje. Jest członkiem zespołu Paristetris, prowadzi własny sekstet jazzowy PROFESJONALIZM (album Chopin, Chopin, Chopin, 2011) oraz dziesięcioosobową orkiestrę dętą (Polonezy, 2013). Na swoim koncie ma również albumy, na których dekonstruuje sonaty Scarlattiego (Scarlatti, 2013), gra bachowskie koncerty na elektrycznym pianinie Wurlitzera (Bach Rewrite, 2013) i dokonuje wariacji na temat utworu Frederica Rzewskiego (El pueblo unido, jamás será vencido, 2014). Był dyrektorem pierwszej edycji Warszawskiej Orkiestry Rozrywkowej. Jego równoległą pasją jest muzyka klasyczna XVIII wieku, którą regularnie wykonuje, głównie w warszawskich klubokawiarniach. Mieszka w Warszawie i w Buenos Aires.
