Prezentujemy cykl sześciu lekcji oberka, przygotowany przez Instytut Muzyki i Tańca wspólnie z Muzykoteką Szkolną. Każda z nich pokazuje poszczególne kroki, figury i układy taneczne. Lekcje ułożone są w kolejności od podstawowych po bardziej zaawansowane.
Oberek / lekcja 1:
Ustawienia w parze, ujęcia, objęcia i położenia rąk
koncepcja, komentarz: Jan Łosakiewicz;
tańczą: Pamela Piotrowska, Mateusz Szyszko, tancerze Zespołu Pieśni i Tańca Uniwersytetu Warszawskiego „Warszawianka”;
muzyka: Przemysław Marcyniak;
konsultacja muzyczna: Tomasz Nowak;
koordynacja: Piotr Skawski
Oberek wraz z kujawiakiem i mazurem należy do grupy tańców mazurkowych, ale jest z nich najszybszy. Jego nazwa pochodzi od obrotowych figur tańca, stąd też w różnych częściach kraju zwano go obertasem, obyrtkiem, okrąglakiem, okrągłym, wyrwanym, wyrwasem, zawijaczem. Ponieważ tańczono go na wsiach w całym kraju, jego nazwa nie pochodzi od regionu, jak w przypadku krakowiaka, mazura, czy kujawiaka. Charakteryzuje się metrum trójdzielnym, rytmiką mazurkową, szybkim tempem i wirowością z dużą domieszką improwizacji (częste ozdobne kroki, ujęcia i ruchy rąk). Oberek dopiero pod koniec XIX wieku stał się tańcem różnych warstw społecznych, ale pierwsze wzmianki o nim (pod nazwą obertas) pochodzą już z 1697 roku. Oberki komponowali Fryderyk Chopin, Grażyna Bacewicz, Henryk Wieniawski, Karol Szymanowski i Roman Statkowski.
Zobacz kolejne lekcje oberka:
Lekcja 2 / Kroki taneczne
Lekcja 3 / Elementy ozdobne stosowane przez tancerza
Lekcja 4 / Elementy ozdobne stosowane przez tancerkę
Lekcja 5 / Figury taneczne o charakterze parowym
Lekcja 6 / Przykładowy układ oberka jako tańca towarzyskiego
