Taniec, który stał się inspiracją dla słynnego Bolera
Fandango jest tańczone parami, ale na dystans: tancerze nigdy się nie dotykają. Mimo to figury tańca wydały się purystom nazbyt wyuzdane i w 1764 roku fandango stanęło przed sądem papieskim. Papież i kardynałowie obejrzeli tańczących, zasłuchali się w muzyce i orzekli, że nie ma w tym tańcu nic zdrożnego. Odtąd droga fandanga na salony stała otworem. Portugalska odmiana fandanga tańczona jest tylko przez dwóch tancerzy, pozostali uczestnicy spotkania jedynie przyglądają się czemuś, co w istocie jest pojedynkiem. Obaj panowie (bo z reguły jest to w Portugalii taniec męski) stają naprzeciw siebie i na przemian popisują się krokami, rywalizując o to, który tańczy lżej i zręczniej. Najsłynniejszym przykładem wykorzystania fandanga-tańca przez kompozytora jest… Bolero Maurice'a Ravela.
