Termin „aria” zaczęto wykorzystywać w muzyce zachodnioeuropejskiej już od XVI wieku. Określano nim nie tylko wokalne, ale i instrumentalne utwory o śpiewnym charakterze (np. aria z Suity orkiestrowej D-dur Jana Sebastiana Bacha).
Aria wokalna zawdzięcza swój wspaniały rozkwit twórcom włoskiej sztuki operowej. Wypracowali oni różne rodzaje i formy arii, jako wypowiedzi bohaterów o różnym emploi, tworzące liryczną kulminację opery. Od pieśni i romansu arię odróżnia bardziej skomplikowana wieloczęściowa budowa. Natomiast od recytatywu i arioso – emocjonalne uogólnienie scenicznej akcji, a nie jej dynamiczny rozwój.