Francuska nazwa pieśni, odnosi się zwykle do starej francuskiej pieśni, podobnej do madrygału
Źródłosłów: z francuskiego chanson [czyt. szansą] - pieśń
Chanson była ulubionym gatunkiem wędrownych muzykantów-trubadurów, nadwornych muzyków francuskich królów, chórów francuskich kościołów i artystów kabaretowych.
W średniowieczu w jednogłosowych chanson opiewano ważne wydarzenia historyczne. Okresem rozkwitu gatunku był renesans. Chanson o treści lirycznej, napisana do miłosnych wierszy wielkich poetów rozpowszechniła się w całej Europie, stając się utworem wielogłosowym. Nowa faktura umożliwiała poruszanie bardziej oryginalnych tematów. Kompozytor Clément Jannequin w XVI wieku stworzył chanson, w których wykorzystywał dźwiękonaśladowcze środki wyrazu: Śpiew ptaków, Głosy Paryża, Bitwa pod Marignano. Eksperymenty z gatunkiem chanson kształtowały styl monodyczny, gdzie główną rolę grał głos solowy, a pozostałe stanowiły akompaniament. Ten styl legł u podstaw narodzin opery.
