Początkowa sekcja fugi lub formy sonatowej, w której przedstawiane są główne tematy
W ekspozycji fugi temat "przechodzi" poprzez poszczególne głosy kompozycji. Pierwsze pokazanie tematu to proposta (propozycja), a drugie – risposta (odpowiedź). Podobna zasada istnieje również w wielotematowych fugach. Każdy temat ma swoją ekspozycję na początku utworu, i każda propozycja otrzymuje swoją odpowiedź.
W klasycznej formie sonatowej ekspozycja przedstawia dwóch głównych bohaterów, czyli dwa tematy, następujące jeden po drugim. Łączą się one bezpośrednio lub też za pomocą łącznika modulującego. Po temacie drugim występuje myśl końcowa w tonacji drugiego tematu. Ekspozycje zamyka kadencja doskonała.
Ekspozycja formy sonatowej: Józef Haydn, Sonata fortepianowa C-dur Hob.XVI:1.
Ekspozycja fugi: Jan Sebastian Bach, Kunst der Fuge, Contrapunctus I.
