W średniowieczu termin oznaczał pieśń jednogłosową, współcześnie oznacza on także inne pieśni, o podniosłym, uroczystym charakterze, jak np. hymny narodowe
Źródłosłów: z greckiego hýmnos – pieśń pochwalna.
Od czasów cywilizacji egipskiej hymny były komponowane na cześć bóstwa, ważnej osoby, ojczyzny, wydarzenia historycznego i religijnego. Uroczysty hymn wyróżnia się prostym tekstem, łatwą do zapamiętania i wykonania melodią, najczęściej marszowym rytmem i podniosłym charakterem muzyki. Hymny państwowe można nazwać „dźwiękowym emblematem” państwa.
Przykład: Hymn do słońca Słońce, słońce z opery Karola Szymanowskiego Król Roger.