gatunek: wokalne, wokalno-instrumentalne

Forma, w której wszystkie partie instrumentalne lub głosy grają tę samą melodię, zaczynając ją jednak w różnym czasie

Źródłosłów: z greckiego kanon - pręt, linijka, prawidło, model, wzór.

W utworach polifonicznych głos rozpoczynający kanon nazywa się proposta, a odpowiadające mu głosy – riposta. W twórczości mistrzów polifonii pojawiają się złożone rodzaje kanonów. W podwójnych i potrójnych kanonach jednocześnie imitowane są dwie lub nawet trzy melodie.

Czasem zmienia się także rodzaj imitacji: temat powtarza się w odwróceniu, w raku, w powiększeniu (augmentacja) albo w pomniejszeniu (dyminucja). Przy zastosowaniu pewnych matematycznych wyliczeń można imitować melodię w nieskończoność - jest to kanon kołowy. Kanon potrafi być fascynujący, tak w komponowaniu jak i w wykonaniu.

W wielu krajach popularny jest kanon w Polsce znany jako: Panie Janie.

drukuj pdf

zobacz również:

Responsorium +dodaj do schowka
Wiedza
Gatunki

Responsoria zyskały szczególne miejsce w nabożeństwie zwanym jutrznią, odprawianym o świcie

Organum +dodaj do schowka
Wiedza
Gatunki

Najstarszy rodzaj muzyki polifonicznej, komponowany w XII i XIII wieku, powstał przez dodanie dodatkowego głosu do melodii pochodzącej z chorału gregoriańskiego, określanej mianem cantus firmus

Motet +dodaj do schowka
Wiedza
Gatunki

Wokalny utwór muzyczny popularny w średniowieczu, składał się z tenoru – głosu głównego i dodatkowych głosów, mógł być oparty na tekstach religijnych lub świeckich

Madrygał +dodaj do schowka
Wiedza
Gatunki

Utwór na kilka głosów, zwykle bez akompaniamentu instrumentów, szczególnie popularny w XVI I XVII wieku