Forma, w której wszystkie partie instrumentalne lub głosy grają tę samą melodię, zaczynając ją jednak w różnym czasie
Źródłosłów: z greckiego kanon - pręt, linijka, prawidło, model, wzór.
W utworach polifonicznych głos rozpoczynający kanon nazywa się proposta, a odpowiadające mu głosy – riposta. W twórczości mistrzów polifonii pojawiają się złożone rodzaje kanonów. W podwójnych i potrójnych kanonach jednocześnie imitowane są dwie lub nawet trzy melodie.
Czasem zmienia się także rodzaj imitacji: temat powtarza się w odwróceniu, w raku, w powiększeniu (augmentacja) albo w pomniejszeniu (dyminucja). Przy zastosowaniu pewnych matematycznych wyliczeń można imitować melodię w nieskończoność - jest to kanon kołowy. Kanon potrafi być fascynujący, tak w komponowaniu jak i w wykonaniu.
W wielu krajach popularny jest kanon w Polsce znany jako: Panie Janie.
