Muzyka przeznaczona na pojedyncze instrumenty, np. klawiszowe, strunowe czy dęte
Od czasu baroku aż po wiek XX jedną z najbardziej popularnych form solowej muzyki instrumentalnej były kilkuczęściowe sonata i partita. Sonaty wiolonczelowe i partity na skrzypce solo, a także cykl preludiów i fug ze zbioru Das Wohltemperierte Klavier Jana Sebastiana Bacha, to jedne ze najwyższych osiągnięć w zakresie muzyki solowej baroku.
Arcydzieła XIX wieku to często utwory fortepianowe mniejszych rozmiarów – miniatury, czasem oparte na rytmach tanecznych, jak np. polonezy czy mazurki, a także utwory wirtuozowskie, które miały ukazać możliwości instrumentu wykonawcy, jak np. etiudy czy transkrypcje popularnych fragmentów z oper (Chopin, Liszt). W XIX wieku powstało sporo muzyki na gitarę (Sor, Giuliani). Z muzyki na inne instrumenty solowe wyróżniają się dzieła przeznaczone na klawesyn, skrzypce i wiolonczelę, których wiele powstało w okresie baroku.
