gatunek:
wokalno-instrumentalne
Kiedy w epoce baroku w muzyce ważny stał się rozdział między melodią i akompaniamentem, zaczęły powstawać dzieła wokalno-instrumentalne, czyli przeznaczone na głosy i instrumenty
Dzieła te stopniowo zaczęły powiększać swoje rozmiary, zarówno jeśli chodzi o liczbę użytych instrumentów i liczbę wykonawców, jak i czas trwania utworu. Przykładem są opera, kantata i oratorium, zbudowane z wielu zróżnicowanych sekcji przeznaczonych na głosy solowe z akompaniamentem (arie, recytatywy), grupy głosów (ansamble) lub na chór. W XIX wieku z racji powszechnej mody na muzykowanie w domach, dominującą formą muzyki wokalnej na głos z akompaniamentem instrumentalnym (fortepianowym) stała się pieśń.
