Amerykański taniec o afroamerykańskich korzeniach, popularny na początku XX wieku
Źródłosłów: z angielskiego ragged time - poszarpane metrum.
Jego cechą charakterystyczną są synkopy. W latach 70-ch XIX wieku ragtime'y były wykonywane przez Afroamerykanów w kawiarniach i klubach tanecznych. Jako autor i wykonawca tego typu utworów zasłynął pianista Scott Joplin. Na początku XX wieku fortepianowa maniera wykonawcza ragtime'ów przeniknęła do orkiestrowych aranżacji –zjawiły się ragtime-bands i big bands. Ragtime, grany w takich ośrodkach jak Nowy Orlean i Nowy Jork, został jednym z ważnych poprzedników jazzu. Zdobył także popularność jako taniec salonowy. W stylu ragtime'u pisano też kompozycje na zespoły klasyczne. Takie wpływy odnajduje się na przykład w symfonii Antonina Dvořáka Z nowego świata i w Ragtime'ie na 11 instrumentów Igora Strawińskiego.
Jednym z bardziej znanych ragtimów jest The Entertainer (1902 r.) Scotta Joplina.
