Wieloczęściowy utwór muzyczny przeznaczony na orkiestrę
Symfonia zbudowana jest zwykle z czterech, a czasem trzech skontrastowanych części. Części skrajne mają żywy charakter i szybkie tempo, część środkowa jest bardziej refleksyjna i utrzymana w wolnym tempie. W czteroczęściowej (klasycznej) symfonii przed finałem występuje jeszcze część taneczna, którą jest menuet lub scherzo. Pierwsze symfonie powstawały w okresie klasycyzmu - rozwinęli je Klasycy wiedeńscy czyli Józef Haydn, Wolfgang Amadeusz Mozart i Ludwig van Beethoven.
Przykładem klasycznej symfonii z menuetem jako częścią taneczną jest Symfonia C-dur Józefa Elsnera. Natomiast scherzo zamiast menueta występuje na przykład w VII Symfonii A-dur Ludwiga van Beethovena.
W epoce romantyzmu symfonie pisali m.in. Robert Schumann - IV Symfonia d-moll i Johannes Brahms - IV Symfonia e-moll. Również w XX wieku powstawały tego typu utwory – twórcą symfonii był np. Witold Lutosławski.
