To metalowy dysk, zawieszony na specjalnym stojaku. Gongi wykonane są zwykle z brązu, a niektóre mają dodatek niklu.
Uderzając w środek gongu dużą miękką pałką otrzymuje się naprawdę niezwykłe brzmienie. Po jego wydobyciu dźwięk narasta z czasem, zamiast zanikać. Gong sam z siebie tworzy więc dodatkową energię, niezwykle silnie rezonuje i dlatego zawsze jego użycie dodaje muzyce dramatyzmu.
Ze względu na rozmiar, masę i modyfikacje kształtu wyróżnić można wiele rodzajów gongów. Te najstarsze powstały kilka tysięcy lat temu, na terenie Mezopotamii. W starożytnych cywilizacjach gong był najważniejszym instrumentem „magicznym”, powszechnie używanym do wielu rytuałów oraz do leczenia. W Chinach gongi używane były do anonsowania i wysyłania sygnałów. W Europie pojawiły się w XVIII wieku.
- Niektórzy kompozytorzy XX wieku wykorzystywali specjalny sposób artykulacji, polegający na przeciąganiu smyczkiem wzdłuż brzegów instrumentu.
- W medycynie Wschodu wykorzystuje się terapeutyczne właściwości brzmienia gongu.
