Kotły są najważniejszym elementem w rodzinie orkiestrowych instrumentów perkusyjnych. Pozwalają trzymać rytm, wspierają melodię i harmonię.
To instrument łatwy do rozpoznania, gdyż wygląda jak duże, błyszczące naczynie albo właśnie kociołek. Nazwy instrumentu używa się zwykle w liczbie mnogiej, gdyż kotły w orkiestrze występują najczęściej parami, a czasem jest ich nawet 3 lub 4. Korpus instrumentu zwykle robi się z miedzi lub mosiądzu. Na nim rozpięta jest membrana - błona zrobiona ze skóry bydlęcej lub z plastiku. Kotły są instrumentem strojonym, co oznacza, że mogą grać dźwięki o określonej wysokości. Tę wysokość można jeszcze dodatkowo zmieniać poprzez zmianę napięcia membrany, używając do tego celu specjalnego pedału. W ten sposób na jednym kotle można zagrać spory zakres różnych dźwięków. Robi się to uderzając w membranę filcowymi lub drewnianymi pałeczkami.
Kotły są najważniejszym elementem w rodzinie orkiestrowych instrumentów perkusyjnych. Pozwalają trzymać rytm, wspierają melodię i harmonię. To tak stary instrument, że niemożliwe jest dziś ustalenie, w którym kraju powstały. Istnieją greckie i egipskie malowidła sprzed tysięcy lat, które pokazują grę na kotłach. W Europie kotły rozpowszechniły się w średniowieczu. Początkowo, obok trąbek, były podstawowym instrumentem w muzyce wojskowej. Do orkiestry operowej i kościelnej kotły weszły w połowie XVII wieku.
O kotłach opowiada muzyk Orkiestry Sinfonia Varsovia:
Istnieją utwory, w których kotlista nie gra za pomocą pałeczek, lecz na przykład palcami lub rękami, może też uderzać nie w membranę instrumentu, ale w jego korpus. Powstaje wtedy unikatowy dźwięk, którego nie można wydobywać zbyt głośno, by miękki metal się nie wygiął.- W Requiem XIX-wiecznego kompozytora Hektora Berlioza użytych jest aż 16 kotłów.
