Trąbka gra najwyższe dźwięki z całej rodziny instrumentów dętych blaszanych. Brzmi jasno i donośnie i jest najważniejszym instrumentem z całej grupy.
Trąbka zbudowana jest z metalowej rury, zwiniętej na kształt prostokąta i zakończonej czarą głosową. Wyposażona jest w trzy wentyle, dzięki którym można wydobywać pełną skalę dźwięków. Wentyle to specjalne zawory, które włączają lub wyłączają w instrumencie dodatkowe rurki przedłużające słup powietrza. W orkiestrze są zwykle 2-4 trąbki. Instrument ten jest także powszechnie stosowany w orkiestrach dętych i w jazzie.
Historia trąbki jest bardzo stara, gdyż używano jej od wielu tysięcy lat. Najstarsze trąbki znajdujemy na rysunkach starożytnych Egipcjan, a dwie zostały nawet znalezione w grobowcu faraona Tutenchamona: jedna zrobiona ze srebra a druga z brązu. Pierwotnie trąbki używane były do celów wojskowych i wykorzystywane na przykład podczas bitew (razem z bębnami), grano na nich rozmaite sygnały i fanfary. Dopiero w XVII wieku weszły do muzyki artystycznej.
O trąbce opowiada muzyk Orkiestry Sinfonia Varsovia:
Pierwsze trąbki wytwarzano także z rogów zwierząt, kości słoniowej, drewna a nawet z morskich muszli.- W okresie baroku trębacze bywali prawdziwymi gwiazdami, było ich niewielu i byli dobrze opłacani za wirtuozowską grę. Pisali dla nich utwory m. in. Jan Sebastian Bach, Jerzy Fryderyk Haendel i angielski kompozytor Henry Purcell.
- trąbka,
- orkiestry dęte,
- Bach,
- Haendel,
- Purcell,
- Berlioz,
- Rossini,
- Strawiński,
- antyk,
- jazz
