Jedno z podstawowych temp powolnych, w tej grupie najszybsze. Dosłownie znaczy „powoli”
Wymawia się to słowo „adadżo”, naprawdę! Tego „i” tam nie ma (i po g po włosku czyta się tylko wtedy, gdy po i występuje spółgłoska). Niestety, słownik ortograficzny nakazuje spolszczoną pisownię adadżio, co wprowadza tyle zamieszania, że najlepiej jej unikać.
Adagio ma wielkie znaczenie w muzyce, od czasów baroku jest to bowiem typowe tempo powolnej części koncertu lub symfonii. Słynne jest Adagio na smyczki Samuela Barbera, orkiestrowa aranżacja powolnej części jego Kwartetu smyczkowego op. 11. Niewiele ustępuje mu sławą Adagio na smyczki i organy g-moll, piękna stylizacja baroku przypisywana przez lata Tomaso Albinoniemu, ale ponad wszelką wątpliwość napisana w 1958 roku (tak!) przez Rema Giazotta.
Termin adagio używany jest też w balecie, ale nie ma nic wspólnego z muzyką; odnosi się do rodzaju ruchu, stąd może się zdarzyć, że tancerze tańczą adagio do muzyki utrzymanej w tempie, powiedzmy, andante.
Ciekawostki
Adagio stanowi część lekcji z tańca klasycznego w szkołach baletowych. Podczas adagio uczniowie wykonują ćwiczenia, wyrabiające równowagę, płynność i harmonijność ruchów.
