< powrót

Basso continuo

rodzaj terminu: układy dźwiękowe

Gra je jeden lub kilku muzyków – to jedna z tajemnic muzyki baroku...

Praktyka charakterystyczna dla muzyki baroku polegająca na graniu harmonicznego akordowego towarzyszenia do muzyki wykonywanej przez solistę. Partia basso continuo (także w skrócie: continuo) mogła być realizowana przez różne instrumenty, w zależności od decyzji wykonawców, choć musiał pojawić się przynajmniej jeden instrument, na którym można wykonywać akordy; najczęściej był to klawesyn lub organy, czasem też instrument strunowe, takie jak lutnia czy harfa. Dodatkowo używano instrumentów grających w niskim rejestrze, podkreślających linię basu, na przykład wiolonczeli, wioli basowej czy fagotu. Zapis partii basso continuo był w formie basu cyfrowanego, w którym nad pojedynczą linią głosu basowego, odzwierciedlającą najniższe dźwięki, zapisane są cyfry, informujące improwizującego wykonawcę o tym, jakie akordy mają zostać zagrane. 

 

drukuj pdf

zobacz również:

Cantus firmus +dodaj do schowka
Wiedza
Terminy

Cantus firmus to termin łaciński, który znaczy dosłownie „śpiew stały”. Nazywano tak melodię wykorzystaną w utworze wielogłosowym, istniejącą zanim ten utwór powstał

Bas cyfrowany +dodaj do schowka
Wiedza
Terminy

W baroku kompozytorzy nie zapisywali wszystkich dźwięków – niektóre trzeba było improwizować… Bas cyfrowany to forma zapisu basso continuo

Adagio +dodaj do schowka
Wiedza
Terminy

Jedno z podstawowych temp powolnych, w tej grupie najszybsze. Dosłownie znaczy „powoli”

Melizmat +dodaj do schowka
Wiedza
Terminy

Melizmaty pojawiają się zarówno w profesjonalnej muzyce Zachodu, jak i w muzyce tradycyjnej