Zjawisko polegające na tym, że dane dźwięki nie zmieniają swej wysokości, ale mają różne nazwy i inny zapis, np. cis i des
Źródłosłów: z greckiego en - w harmonía - zgodność dźwięków, enarmónios oznacza: akordowy, harmoniczny.
Dzięki enharmonii rzeczywiście osiąga się zgodność dźwięków w połączeniach harmonicznych. Jej ważne praktyczne znaczenie polega na tym, że równość dźwięków o innym zapisie umożliwia szybkie przechodzenie do odległych tonacji. Przytoczmy przykład modulacji z udziałem akordu septymowego zmniejszonego. Jeżeli enharmonicznie zamienimy dźwięki akordu septymowego w C-dur/c-moll h-d-f-as na h-d-eis-gis, to możemy natychmiast przejść do tonacji fis-moll.
Nie tylko akordy są równe enharmonicznie, dotyczy to także interwałów i gam. Są to gamy o identycznym brzmieniu, ale o różnej notacji. Enharmoniczne zamienianie dźwięków gam ułatwia odczyt nut w tonacjach, które mają większą ilość znaków przykluczowych. Łatwiej jest, np. zanotować gamę molową naturalną od cis, w której zastosujemy 4 krzyżyki, niż od des, w którym jest 6 bemoli i jeden podwójny bemol.
