Fermata, zwana też koroną, umieszczana jest nad nutą, pauzą albo (rzadko) kreską taktową
Fermata (z włoskiego: zatrzymanie, przystanek) przedłuża czas trwania nuty lub pauzy o nieustaloną wartość, pozostawioną wyczuciu wykonawcy. Czasem kompozytorzy umieszczają dodatkową uwagę – breve (oznaczającą niewielkie wydłużenie czasu trwania, na przykład dwukrotne) lub lunga (oznaczające długo trzymaną fermatę). Umieszczona nad kreską taktową fermata oznacza pewien rodzaj oddechu pomiędzy taktami.
Fermatą oznaczano kadencję solisty w koncercie. Kadencja była pierwotnie improwizowana, dlatego trudno było przewidzieć, ile czasu potrwa. Stąd też w nutach muzyków orkiestrowych pojawiała się fermata, oznaczająca po prostu: „przestań grać i poczekaj na znak solisty”.
