Technika kompozytorska, polegająca na powtarzaniu tego samego schematu rytmicznego, czasem także melodycznego
Termin utworzony na początku XX wieku, pochodzi od greckich słów równy rytm.
Izorytmię stosowali w swoich utworach, szczególnie w motetach, kompozytorzy w XIV i XV wieku, między innymi Guillaume de Machaut. W traktacie "Ars nova" (ok. 1320 r.) opisał ją Philippe de Vitry. Sama technika była już stosowana w organum ze szkoły Notre Dame w XII-wiecznym Paryżu.