rodzaj terminu:
układy dźwiękowe
Technika kompozytorska polegająca na jednoczesnym prowadzeniu różnych linii melodycznych według ściśle określonych zasad tonalnych, rytmicznych, harmonicznych
Nazwa pochodzi od łacińskiego punctus contra punctum, czyli „nuta przeciw nucie”. Potocznie kontrapunktem nazywamy właśnie owe ścisłe reguły komponowania utworów polifonicznych.
Teoria kontrapunktu rozwija się od XIV wieku i obejmuje kontrapunkt staroklasyczny (oparty na systemie modi – tonacji kościelnych – oraz ścisłych regułach traktowania dysonansów) oraz nowoczesny, oparty na systemie dur-moll i regulowany harmoniką funkcyjną o nieco swobodniejszych zasadach. Oba rodzaje kontrapunktu łączy upodobanie do przeciwnego ruchu głosów oraz zakaz stosowania równoległych kwint i oktaw.
tagi:
