Szeroko
Jedno z najwolniejszych temp muzycznych, szybsze tylko od grave. Largo może mieć charakter poważny, ale często bywa łagodne, nastrojowe, wręcz pogodne. Często w utworach w tym tempie występują bardzo drobne wartości rytmiczne: tempo jest powolne, ale ruch szybki – i to właśnie decyduje o nastroju. Pięknym przykładem jest Largo (napisane w tonacji E-dur) z III Koncertu fortepianowego c-moll Ludwika van Beethovena.
Larghetto (czyta się: largetto, z wyraźnym podwójnym „t”) jest zdrobnieniem od largo i jest nieco szybsze. Larghissimo (largissimo z podwójnym „s” oraz „i” czytanym oddzielnie od „s”) jest z kolei wolniejsze – nie tylko od largo, ale nawet od grave. Byłoby więc tempem najwolniejszym, ale jest tak rzadko stosowane, że za najwolniejsze należy uznać jednak grave.
