rodzaj terminu:
układy dźwiękowe
Jednoczesne prowadzenie dwóch lub więcej równorzędnych, samodzielnych wobec siebie melodii (określanych też głosami), inaczej można określić to zjawisko jako „wielogłosowość"
To typ techniki kompozytorskiej, który rozwinął się w epoce renesansu, a następnie baroku. Jej mistrzem był Jan Sebastian Bach. Typowa forma polifoniczna to fuga, w której głosy imitują się wzajemnie, czyli pojawia się temat, (melodia) najpierw w jednym głosie, potem w głosach pozostałych w takiej samej lub podobnej postaci, a więc można powiedzieć, że chodzi tu o naśladowanie. Zwykle fugi są trzygłosowe lub czterogłosowe.
tagi:
