Synkopa toprzesunięcie akcentu w takcie względem stałego schematu wynikającego z metrum. Powstaje przez wydłużenie dźwięku na słabej (nieakcentowanej) części taktu, przez co zyskuje on akcent
Typowymi przykładami zastosowania synkopy są: krakowiak i dawny polonez (schemat z synkopą na 1i spotyka się jeszcze u Chopina). Ponieważ istotą synkopy jest przesunięcie akcentu względem stałego schematu, występuje ona najczęściej w zestawieniu z akompaniamentem, realizującym schemat podstawowy: tak jest w ragtime i w ogóle w klasycznym jazzie.
Jeżeli wszystkie głosy realizują identyczne przesunięcia, wtedy nie mamy do czynienia z synkopą, ale z modyfikacją metrum. Na przykład w tańcach latynoskich występuje podział taktu 4/4 na trzy grupy po 3, 3 oraz dwie ósemki. Zasadniczo na 2i powinna powstawać synkopa, ale ponieważ stały bas kroczy ściśle, wybijając właśnie 2i oraz 4, synkopy nie ma, bo nie ma przesunięcia akcentów względem schematu – to tylko schemat jest inny.
