Akord o budowie tercjowej złożony z trzech dźwięków, zwanych prymą, tercją i kwintą akordu
Dla akordów o trzech dźwiękach zbudowanych na innej, niż opisano, zasadzie (najczęściej występują w muzyce akordy kwartowe) postuluje się koszmarnie brzmiącą nazwę „trzydźwięk”. Brzmi jak styropian sunący po szkle, dlatego z trudem się przyjmuje.
Wyróżniamy cztery trójdźwięki: durowy złożony z tercji wielkiej i małej, molowy złożony z tercji małej i wielkiej, zmniejszony zbudowany z dwóch małych tercji oraz zwiększony powstały z zestawienia dwóch tercji wielkich.
Trójdźwięk z prymą w basie nazywamy postacią zasadniczą, z tercją w basie – pierwszym, a z kwintą – drugim przewrotem. Pierwszy przewrót trójdźwięku nazywany jest akordem sekstowym, bo między tercją w basie a prymą w sopranie jest seksta. Drugi przewrót trójdźwięku nazywany jest akordem kwartsekstowym, bo licząc od kwinty w basie mamy kwartę do prymy i sekstę do tercji.
W zależności od tego, jaki dźwięk jest w najwyższym głosie, wyróżniamy pozycje prymy, tercji lub kwinty.
Podwajanie głosów nie wpływa na istotę rzeczy i w ścisłej harmonii czterogłosowej nadal posługujemy się trójdźwiękami. Czterodźwięki powstają tylko poprzez nadbudowę kolejnej tercji, nigdy przez podwajanie składników trójdźwięku.
